TÜRK KÜLTÜRÜNDE SİYAHIN YERİ
Renklerin insan psikolojisinde ve doğada önemli bir
yere sahip olduğunu hepimiz biliriz. İnsanların
yaşamlarının içinde de bir ana renk vardır. Bu renk; kimi zaman siyah kimi
zaman gri kimi zaman sarı olabilir. Mesela dahi diye nitelendirdiğimiz birçok
insanın siyah bir penye ve kot tercih ettiğini biliriz. Burada asıl
sorgulamak gereken şey tek renk olmasından ziyade neden siyah da mor değil ya da
daha huzur verici bir renk olan mavi değildir.
Kara
yani siyah: Dünyanın ilk oluşumu sırasında ortada
sadece zifiri karanlığın yani siyah rengin olması nedeniyle bütün
renklerin tohumu aynı zamanda başlangıç noktası olarak görülür. Kara
simgesel olarak suskunluğu, korkuyu, karanlığı kaybı ve yaşamın yokluğunu
temsil eder. Türk mitolojisinde kara sözü toprak rengi
olarak yağız yer anlayışı ile birlikte kullanılmıştır.(M. YARDIMCI)
Görüldüğü gibi birçok anlamı barındıran kara
belki de bu anlamlarından yalnızca birinden dolayı bu kişilerin hayat rengi
olmuş olabilir. Her şeye rağmen kara renk Türkler tarafından her zaman
uzak ve kötü anlamlar barındırır. Kötülükler karanlıktan gelir ve
kötüler karanlıkta saklanır. Kötüler hep yer altında yaşar çünkü orası karanlıktır.
“Yerin kulağı vardır.” Neden göğün değil de yerin?
Yorumlar
Yorum Gönder